ธรรมชาติไม่เคยวิปริต
แต่เป็นจิตมนุษย์วิปลาส
ทุกอาเพศเหตุเศร้าเราประมาท
ใช่โลกนี้ประหลาด..อย่างที่มอง
ธรรมชาติก็คือธรรมชาติ
ทุกบทบาทสรรสร้างอย่างสอดคล้อง
ฟ้าดินเคียงเที่ยงสุขทุกทำนอง
เพื่อมวลผองเสถียรเวียนครบครัน
จนมนุษย์จุดไฟบรรลัยโลก
พร้อมสรุปอุปโลกน์เหตุโศกศัลย์
อ้างดำรงคงเนื้อเชื้อเผ่าพันธุ์
ยกสรรพนั้นสิทธิ์นี้..ชี้ตะบัน
นี่ดินข้า..นู่นป่าฉัน..นั่นน้ำผม
แถวนี้ถม ป่านี้ถาง รางนี้กั้น
ตรงนี้สิน ถิ่นนี้แพง เอ้า..แย่งกัน
ฟันเลยฟัน ฆ่าเลยฆ่า ยิงเปรี้ยงเปรี้ยง
สินสมบูรณ์คูณทรัพย์ดับพิภพ
เทคโนฯกลบลบปัญญาพาขึ้นเขียง
สิ่งหรูเลิศเชิดใจไร้พอเพียง
คือความเสี่ยงเบี่ยงบทคดชะตา
สัตว์น้อยใหญ่รับเคราะห์เพราะมนุษย์
แทบต้องขุดดินอยู่แล้วหมูหมา
เมื่อวันนี้ฟ้าโกรธลงโทษมา
ถึงเวลา"ต้องยอมรับ"กับเพศภัย
เรายืมโลกมาหมื่นคืนเพียงบาท
ธรรมชาติขาดทุนหมุนไม่ไหว
โดนถลุงยุ้งแตกมิแปลกใจ
ที่วันนี้โลกใคร่อยากขอคืน
หากใส่ใจไม่นานคงผ่านพ้น
ก่อนดอกเบี้ยทบต้นจนสะอื้น
โลกรักษ์คนคนเอื้อเพื่อยั่งยืน
โลกสดชื่นคนอยู่ยง..คงสัมพันธ์
กลัวบทกลอนแหลกลับไปกับโลก
กลัวบทโศกหายลับไปกับฉัน
กลัวพรุ่งนี้ไม่มีให้อีกวัน
กลัววันนั้น..มาถึง..ไม่ตั้งตัว
********************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น