วันจันทร์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556

..อรุณสวัสดิ์...คนไกล

มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้ด้วยความรัก
หากปราศจากรัก ชีวิตก็คงจะแห้งเหี่ยว
บางครั้งเศร้า บางครั้งสุข
บางครั้งให้ บางครั้งรับ
บางครั้งสมหวัง บางครั้งผิดหวัง
แต่ความรักก็ยังสวยงามเสมอ...
..............

ใต้ฟ้ากว้างต่างกันตะวันส่อง
แต่ครรลองต้องกันแม้วันไหน
ต่อวิถีชีวิตทั่วทิศใด
แสงโลมไล้ฉายล้ำเพื่อนำทาง

ฟ้าเดียวกันวันนี้สุรีย์แผ่
ด้วยดวงแดแลมุ่งสู่รุ่งสาง
ความมืดมิดทิศใดแสงไล้วาง
ส่องสว่าง...ทางใจ...แม้ไกลกัน .......
..................................

ดอกไมตรีคลี่ยิ้มหลังริมฉาก
สีหลายหลากมากค่าภาษาศิลป์
คอยลำเลียงเลี้ยงผ่านด้วยธารริน
มิเหือดสิ้นกลิ่นอาย...ดอกไม้บาน

เป็นแรงใจให้ต้นสู้ทนสร้าง
ใบพร้อมต่างวางท่าให้กล้าหาญ
รากอำนวยช่วยต้นหยั่งทนทาน
ชูกิ่งก้านบานสะพรั่ง...ทุกครั้งคราว

.....................................

.ปรัชญาชาวบ้าน

ปรัชญาชาวบ้าน

ถ้าก้าวพลาดไปหนึ่งก้าวจะเป็นไร เพราะยังมีก้าวใหม่ที่มั่นคง 1

ในกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว ปลาย่อมว่ายทวนน้ำเสมอ
ปลาที่ลอยตามน้ำ ก็มีแต่ปลาตาย
มนุษย์ต้องต่อสู้กับอุปสรรค เหมือปลาว่ายทวนน้ำ
ผู้ที่ปล่อยชะตาไปตามเหตุการณ์
ก็เหมือนคนที่ตายแล้ว
ว่าวจะลอยขึ้นสูงได้ เพราะเหตุที่ต้านลม
ถ้าหมดลมว่าวก็ตก มนุษย์เราจะขึ้นสูงอยู่ได้
ก็เพราะต้องต่อสู้อุปสรรค
ชีวิตที่ไม่เคยพบอุปสรรค จะหาทางก้าวหน้าไม่ได้เลย
ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยากำลัง
อุปสรรค คือหนทางแห่งความสำเร็จ
ขอให้เราทั้งหลายพึงใจในการต่อสู้
ยินดีเผชิญหน้ากับศัตรู และกล้าฝ่าฟันอุปสรรค
ดอกไม้งามได้เพราะ รูปลักษณ์ และสีสัน
คนจะงามได้เพราะ พระธรรม
การยินดีในธรรมย่อมชนะความยินดีทั้งปวง
รสแห่งธรรม ย่อมชนะรสทั้งปวง
การให้ทานธรรม ย่อมชนะการให้ทานทั้งปวง
ยิ้มแย้มอย่างแจ่มใส เห็นใครทักก่อน
นี่คือ.. วิธีแสดงเสน่ห์แบบง่ายๆ แต่ให้ผลมาก
ทุกชีวิตย่อมมีปัญหา ปัญหามีมาให้แก้
ไม่ใช่มีมาให้กลัดกลุ้ม การแก้ปัญหา เป็นหน้าที่ของชีวิต
บางคน มีวัตถุอำนวยความสะดวกมาก
แต่ยังหาสุขไม่ได้
บางคนมีวัตถุอำนวยความสะดวกไม่มาก
แต่หาสุขได้
สุขหรือไม่สุข....
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัตถุ แต่ขึ้นอยู่ที่ใจ
ที่มองเห็นความเป็นจริงของโลกและชีวิต
จนสามารถปล่อยวางคลายความยึดมั่นได้
การให้อภัยไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
แต่การแก้แค้นลงทุนมาก
เวลาเป็นยารักษาความทุกข์ ถ้าเราปล่อยให้ผ่านไป
ยิ่งนานเท่าไร ความทุกข์ก็ยิ่งลดลง
และอาจจะหายไปในที่สุด
การสะกิดคุ้ยเขี่ย ความผิดพลาดของผู้อื่น
ปมด้วยของผู้อื่น มีแต่จะทำให้เขาเสียใจ และอาจทำให้เสียมิตร
ส่วนรา.... ไม่ได้อะไรเลย
เรายังเคยเข้าใจผิดผู้อื่น
ถ้าคนอื่นเข้าใจเราผิดบ้าง
ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องแปลกอะไร
ทำไมต้องเศร้าหมอง
ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเข้าใจ
อย่าโกรธฟุ่มเฟือย อย่าโกรธจุกจิก
อย่าโกรธไม่เป็นเวลา อย่าโกรธมาก
จะเสียสุขภาพกาย และสุขภาพจิต
คนที่ถูกนินทาด่าว่ามีอยู่ทั่วไป ถ้าจะเพิ่มเราเป็นผู้ถูกนินทา
เข้าไปอีกสักคน จะเป็นไรไป
การนินทาว่าร้ายเป็นเรื่องของเขา
การให้อภัยเป็นเรื่องของเรา
การชอบพูดถึงความดีของเขา คือความดีของเรา
การชอบพูดถึงความไม่ดีของเขา คือความไม่ดีของเรา
เราเข้าใจเขาผิด เรายังรู้สึกเสียใจ
เขาเข้าใจเราผิด ถึงเขาไม่พูด เขาก็คงรู้สึกเสียใจบ้างเหมือนกัน
............................. ....................

.คำคม คารม จอมยุทธ์

.......................................... "วิถีจอมยุทธ์" ท่วงถ้อยแห่งปรัชญาและความคิด
สืบสานปณิธานและคุณธรรมในยุทธจักร...

**************

ด้วยมนุษย์ มิอาจกำหนดชะตากรรมตนเองได้
จึงยากที่จะหลีกหนีเคราะห์กรรมที่เลวร้าย
แต่เมื่อฟ้าประทานชีวิต
เหตุใดต้องท้อรันทด

ในความตกต่ำ
คือจุดหลอมพลังให้แข็งแกร่ง
ในความปวดร้าว
ถ้าแม้อดกลั้นจนสุขหรรษาได้
ก็เท่ากับเพิ่มศักดิ์ศรีขึ้นส่วนหนึ่ง
ในความพ่ายแพ้
ถ้ายืนหยัดลุกขึ้นได้ ใยมิใช่คือชัยชนะ

********** *คนๆหนึ่ง จะมีอายุยืนหรือสั้นนั้น เป็นเรื่องที่ฝืนกันมิได้หรอก ข้าจะไปรู้หรือว่า ความอาลัยในชีวิตนั้น มิใช่เป็นการหลงผิด?

ข้าจะไปรู้หรือว่า ผู้ที่ตายไปแล้วนั้น จะมินึกเสียใจที่อดีตตนเคยขวนขวายอยากมีชีวิตอยู่?"

.......จากคัมภีร์จึงจื้อ แห่งลัทธิเต๋า.................

*********************************************
มนุษย์ทุกรูปนาม ล้วนมีความทะเยอทะยาน ความทะเยอทะยาน บางคน ไม่มีที่สิ้นสุด
ความทะเยอทะยานเป็นความรู้สึกที่ลึกล้ำรุนแรงที่สุด น่าสะพรึงกลัวที่สุดของมนุษยชาติ
ความทะเยอทะยาน สามารถผลักดันให้ผู้คนกระทำเรื่องราวที่ปกติ กระทั่งคิดยังไม่กล้าคิดมาก่อน
ความทะเยอทะยานที่คล้ายเป็นคุณสมบัติประจำตัวประการหนึ่งของมนุษยชาติ จึงคล้ายเป็นอำนาจพิเศษประการหนึ่ง
เป็นอำนาจที่รุนแรงลึกล้ำที่สุด
เป็นอำนาจที่สามารถบันดาลให้มนุษย์กระทำเรื่องราวต่างๆมากหลาย
เป็นอำนาจที่สามารถบันดาลให้คนผู้หนึ่งคิดประพฤติเป็นคนดีงาม มีคุณธรรมล้ำเลิศเหนือผู้คนในบู๊ลิ้ม และสามารถบันดาลให้ผู้คน มีความอดทน อดกลั้นอย่างยิ่ง เพียงเพื่อให้ตนสามารถบรรลุเป้าหมายที่พึงประสงค์
และ มีไม่น้อยที่สามารถบันดาลให้ผู้คนบางคนกลายเป็นคนชั่วร้าย ไร้คุณธรรมอย่างยิ่ง เพียงเพื่อให้ตนสามารถไปถึงสิ่งที่มุ่งหวัง...........
*********************************************************************

ความรักนับเป็นสิ่งประหลาดพิสดารมากที่สุดในโลก
มันยิ่งเผชิญอุปสรรคอันยากแค้นมากมาย...เพียงไร
ดอกผลที่ผลิออกก็ยิ่งหอมหวานยืนนาน......เพียงนั้น

จินตนาการสำคัญกว่าความรู้.

Imagination is more important than knowledge.

• การเมืองนั้นแสนสั้น แต่สมการคงอยู่ชั่วนิรันดร์.

Politics is for the present, but an equation is something for eternity.

• อย่าเป็นคนที่มุ่งหวังเพียงความสำเร็จ แต่จงมุ่งหวังความเป็นมนุษย์ที่มีคุณค่า.

Try not to become a man of success, but rather try to become a man of value.

• มีเพียงชีวิตเพื่อผู้อื่นเท่านั้น ที่มีคุณค่าแก่การมีชีวิต.

Only a life lived for others is a life worthwhile.

• ไม่สามารถรักษาสันติได้ด้วยกำลัง หากแต่ด้วยความเข้าใจ

Peace cannot be kept by force. It can only be achieved by understanding.

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์***

วันอาทิตย์ที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2556

....เศษซากแห่ง...ความคิดถึง

เศษซากแห่ง...ความคิดถึง
ที่คนใจร้ายคนหนึ่ง...ฝากร่องรอยทิ้งไว้
ต้นแห่งความเหงางอกงาม...สูงสุดสู่ฟ้าไกล
โดนคนรักทำลาย...แห้งเหี่ยวเฉาตาย...ร่วงดิน

ผลแห่งความเหงา...ที่ร่วงหล่น
ที่หัวใจใครบางคน...ไม่เคยยินยลใฝ่ถวิล
คำว่ารักบางเบา...ที่เขาไม่มีวันได้ยิน
เจือจานด้วยหยดน้ำตาร่วงริน...มาจากใจ

วัฏจักรแห่งความเหงา
รดด้วยหยดน้ำตาแห่งความเศร้า...รากเง้าก้องอกขึ้นใหม่
ดูแลด้วยความรัก...จากที่ไม่อาจตัดใจ
ไม่ว่าอีกนานเท่าไหร่...ถูกทำลายเท่าใด...จะอดทน...

......

..คื น นี้ ด า ว ห า ย ไ ป ไ ห น

..................................................................................................................................................................
คื น นี้ ด า ว ห า ย ไ ป ไ ห น
ทำไมรู้สึกว้าวุ่นใจ กว่าคืนก่อน
เข็มนาฬิกา บอกเวลาเข้านอน
แ ต่ หั ว ใ จ ยั ง ร้ า ว ร อ น ไ ม่ อ า จ ข่ ม ต า

. . . . . . . . . . . . . . . .

ความเหงาช่างโหดร้าย...
กลบความเชื่อใจ จนเลือนค่า
จะให้ฉันทำอย่างไร ...
กับความว้าวุ่นใจที่ถาโถมเข้ามา
และต้องใช้อีกกี่หยดน้ำตา ...
เธอถึงจะรับรู้ว่า ล้าเหลือเกิน.

ฝ า ก ไ ป แ ล้ ว น ะ หั ว ใ จ
แ ต่ จ ะ ถึ ง เ มื่ อ ไ ห ร่ ก็ ไ ม่ รู้
เ มื่ อ ห ลั ก ฐ า น ฟ้ อ ง ผ่ า น น้ำ ต า ที่ พ ร่ า ง พ รู
บ่ ง บ อ ก ค ว า ม เ ศ ร้ า ที่ กั ด กิ น อ ยู่ ,, ใ น หั ว ใ จ

. . . . . . . . . . . . . . . . .

ฉั น เ ห ง า ,, ฉั น ร้ า ว ร น
ค ว า ม รั ก เ อ๋ ย เ จ้ า ต ก ห ล่ น อ ยู่ ทิ ศ ไ ห น
ใ น คื น ที่ อ้ า ง ว้ า ง ,, ฉั น ค ว ร ทำ อ ย่ า ง ไ ร
เ ธ อ ถึ ง จ ะ รั บ รู้ แ ล ะ เ ข้ า ใ จ ,, ว่ า ฉั น ค อ ย....

..................

วันเสาร์ที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2556

..เศร้าใจ

วันนี้เมื่อเขากลับมา
เธอก็ตัดใจลาจากฉัน
ง่ายเหลือดีเหมือนไม่มีความผูกพัน
แล้วแผลในใจฉัน…ใครกันจะลบเลือน

เวลาเหมือนวารี
มิเคยมีจะหยุดไหล
วันวานย่อมผ่านไป
เหลือไว้เพียงความทรงจำ

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง
ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน
ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ

เก็บความทรงจำนี้ไว้
เก็บไว้ในใจที่อ่อนหวาน
เก็บไว้..เก็บไว้นานเท่านาน
เก็บไว้ตลอดกาล..ตลอดไป

เธออาจจะอยู่ในความคิด
แต่ไม่อยู่ในชีวิต และจิตใจ

ไม่เสียใจที่เป็นคนอย่างนี้
ถึงไม่ใช่คนดี แต่ก็รักชีวิตนี้และเห็นค่า
ถึงเธอจะไม่เห็น ไม่รักใคร่
ไม่ใส่ใจตลอดมาโลกนี้ยังมีชีวิตชีวา
เพราะฉันยังมีเสียงหัวเราะและน้ำตาจะให้มัน

ต่างคนก็ต่างใจ
เมื่อคบกันไปก็ไร้ค่า
แต่ความรัก ที่มีให้เสมอมา
ก็ไม่กล้า ที่จะตัดใจ

อยากให้เป็นฉันที่เธอรัก
แต่ความจริงก็แค่คนรู้จัก
ที่เธอเพียงผ่านมาทายทัก
มิใช่รักอย่างที่เข้าใจ

เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก
ไม่เห็นจักเกรงการณ์สถานไหน
ไม่รักกู กูก็จักไม่รักใคร
เอ๊ะ…น้ำตากูไหลทำไมฤๅ

ก็ได้แต่เก็บเธอไว้ในความฝัน
แอบอุ่นทุกวันแม้หวั่นไหว
ได้แต่เก็บเธอไว้ในหัวใจ
เพราะไม่อาจชิดใกล้ในความจริง
เพราะว่าเป็นไปไม่ได้
ไม่อยากทำร้ายไม่อยากทอดทิ้ง
ใครอีกคนที่ชิดใกล้ในความจริง
เป็นเรื่องที่ยากยิ่งเกินเข้าใจ

ขอโทษนะคนดี
ใจลังเลดวงนี้ มันร้องไห้
รู้ทั้งรู้ว่ามีใคร
แต่หัวใจก็รักใคร…ได้อีกคน

จุดแรก…คือพบ
จุดจบ…คือจาก
เมื่อพบ…ต้องพราก
เมื่อจาก…ต้องเจอ

ถ้าจะตัด..ก็ตัดให้พ้นใจ
อย่าให้เหลือเยื่อใย..ไว้ทอฝัน
อย่าให้เหลือแม้เศษเสี้ยว..ไว้เกี่ยวพัน
เคยรักกันมากแค่ไหน..จะได้ลืม

ใช่หยิ่งหรืออวดดี
ที่ยอมหลีกหนีใช่ขี้ขลาด
ที่เมินเฉยใช่วางมาด
เพียงแค่รู้สึกแขยงขยาดในน้ำใจ
ที่จากมาใช่ว่าไม่รัก
ที่หาญหักเพราะรับไม่ไหว
ที่มีหนึ่งแล้วสองใครรองใคร
ที่สำคัญแบ่งใจให้หลายคน

หัวเราะ
ทั้งที่ร้องไห้
ฉันนี่แหละทำได้
เชื่อไหม…
ชินชาแล้ว
กับการทำใจ
ยิ้มแย้มแจ่มใส
ทั้งที่หัวใจยับเยิน

รักนะ จึงเฝ้ารอ
จึงมาง้อ จึงมาหา
คิดถึง จึงพูดจา
เธอเย็นชา จึงเงียบไป

ขอเก็บแค่วันวาน
เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
มีเธอมีฉันในใจ
ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน
ห่วงหาอาทรอ่อนไหว
ขอเก็บความรักจากใจ
ครั้งหนึ่งเคยได้จากเธอ
จึงเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้งซึ้ง..เพ้อเพ้อ
จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป
ขอเก็บเพียงแค่วันวาน
ที่ทำฉันร้าวรานหวั่นไหว
แทนความอ้างว้างห่างไกล
ที่ใครเคยให้ไว้เป็นความทรงจำ

อยากอยู่เพียงลำพังสองใจ
ฉันจะกอดเธอไว้ให้นาน
แต่ติดที่เวลาหมุนผ่าน
ผ่านมาให้เราจากกัน

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะใกล้กัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร

ถ้าหากเงินมีค่ากว่าสิ่งอื่น
ฉันอาจยื่นข้อเสนอของเธอได้
ฉันจะซื้อความรักจากเธอไป
บอกซิขายเท่าไหร่..หัวใจของเธอ

..............................................................................

เลิกรัก แต่ไม่มีวันเลิกเจ็บ

...................
หนึ่งคน หนึ่งเธอ หนึ่งลมหายใจ หนึ่งฉัน หนึ่งความฝัน และ..หนึ่งความรัก เหลือเพียง..หนึ่งความหลัง ที่ฝั่งลงภายในใจ เป็นตะกอนของความรัก ที่เกาะกินในใจ ทว่าแม้เพียงเวลา ที่ก้าวผ่านเนิ่นนานก็ยังคง มิอาจลืมเลือนไป..จากใจ

ซึ่งความรักและความผูกพัน บนโลกใบนี้ คงมีเพียงสองทางให้เลือกเพียงเท่านั้น ไม่สมหวัง ก็ต้องผิดหวัง
เป็นความจริงที่ยากปฎิเสธ การถูกปฎิเสธการสานต่อสายสัมพันธ์ เป็นดั่งชีวิต และ ความหวัง ที่พังทลาย สิ้นสุดทุกคืนวัน หยุดทุกการกระทำ และ..ลมหายใจ

แม้กาลเวลา จะเคลื่อนตัวไป..นานเพียงไร
แต่ความทรงจำแห่งรัก ก็ยังคงจดจำได้อย่าง..ไม่เคยเลือน
ประหนึ่งดั่ง พึ่งเกิดขึ้นมาไม่นาน..ในความทรงจำ
อาจจะเป็นแค่เพียงฝันร้าย..ในความสวยงาม
และ เป็นความเจ็บ บน..ความ..เป็นจริง

เธอ..ผู้ซึ่งจากไป..ไม่ผิด เธอย่อมเลือกสิ่ง ที่ดีที่สุดให้กับ..ตัวเธอนั้น..ถูกแล้ว
แต่กับ ฉัน..คนที่ยังคงจมอยู่ กับรักครั้งเก่า..ตั้งหาก..ที่ผิด ผิดที่คิดว่า เรายัง..รักกัน

เธอ..อาจจะไม่เจ็บปวด อาจจะเป็นแค่ทางผ่านหัวใจ อาจะเป็นเพียง คืนฝันที่เผลอหลง..เข้ามา
แต่กับ ฉัน..เจ็บปวดเกินเจ็บ ทุกๆอย่างเป็นเช่นความหวัง และ ความฝันที่เดียวดาย ในเงา..รัตติกาล
....................................
เขาคนนั้น ก็มีสิทธิ์ที่ จะรักเธอเหมือน..กับฉัน
และ เธอก็มีสิทธิ์รักเขาได้ เหมือนที่..ฉันรักเธอ
หากแต่..แตกต่างกันแค่เพียง..เธอนั้น.เลือกเขามาแทน

ฉันคนที่มาก่อน..ถูกถอดถอน จากความผูกพัน..ในวันวาน
ฉันคนที่มาก่อน..กลับเป็นคนที่ไร้ค่า เมื่อเขา..เข้ามา

เขาผู้มาที่หลัง..กลับได้สิ่งที่มีค่าที่สุดในหัวใจ ของคนที่มาก่อนไป
เขาผู้มาที่หลัง..อาจจะเป็นคนที่เธอตามหามาทั้งชีวิต
แตกต่างจาก คนที่มาก่อน มีเพียงชีวิตที่..มอบให้เธอ

เธอผู้มีสิทธิ์..จะรัก หรือ เลิกรักใครก็ได้ ก็ในเมื่อหัวใจเธอ เป็น..ของเธอ
เธอผู้มีสิทธิ์..อาจจะไม่เคยคิดแม้แต่จะเจ็บ ต่างจากฉัน ผู้หมดสิทธิ์..เจ็บทั้งใจ

หรือเป็นคนดี ที่..ปวดใจ
หรือเป็นคนดี ที่..ไร้ค่า
หรือเป็นคนดี ที่..คั่นเวลา
หรือป็นคนดี ที่..มีค่าเวลา..เธอเหงา

สุดท้าย ทุกๆสิ่งตอบแทน ในทุกๆคนดี คือความเจ็บ บนความ..จริงใจ รักที่หมดใจทำยังไง..ก็หมดรัก ถ้าหัวใจเลือกและรู้ได้ว่า ปลายทางจะจบลงที่ คราบน้ำตา คงไม่มีใครอยากให้เป็นอย่างนั้นในวันที่ เธอเดิน..จากฉันไป

?เธอไม่รักฉันนั้น..ไม่ผิด หากแต่ผิด..ที่ฉันยังคงรักเธอ..ไม่เสื่อมคลาย?.............
.............................................................................

cradit : Kavee
ืัที่มา : siamsouth.com

.เดียวดาย

เดียวดายในความเวิ้งว้าง
รอบข้างไร้คนเคยห่วงหา
ความเหงาคอยตอกย้ำรอยน้ำตา
คนไกลเขาจะรู้บ้างไหมว่า
คิดถึงห่วงหา เกินกว่าจะเข้าใจ***
********************************

เบญจมาศ

..... ทุกๆ ทีที่ลืมตา......
สิ่งที่มาทักทาย...คือความเหงา
มองไปทางไหน.....ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
เหงา...เหงา....และก็เหงาเรื่อยมา
อยากจะมีใครสักคน......
ที่พอตื่นขึ้นมา ก็เจอหน้า
หลับก็ฝันเห็น....เห็นกันทุกเวลา
แต่ไม่รู้เมื่อไหรนะ.....จะได้เจอ...........

.บาดแผลที่มองไม่เห็น..

เคยรู้สึก..แบบนี้ไหม
เหมือนกับว่าหัวใจ..ไม่อยากเต้น
แค่การมีชีวิตอยู่...ดูเหมือนจะยากเย็น
ความรู้สึกบีบเค้น..จนกลายเป็นความเย็นชา

..ซุกอยู่ในซอกของความเศร้า..
ในมุมมืดที่ว่างเปล่า...เหว่ว้า
ไม่อยากรับรู้สิ่งใด..ที่ยังเคลื่อนไหว..มีเพียงน้ำตา
ปล่อยให้เวลา...ผ่านไปอย่างไม่ใยดี

ใครไม่เป็น...คงไม่มีวันเข้าใจ
ว่าทำไม..กับความผิดหวัง..แค่นี้
ใยต้องยอมให้ความเศร้าเข้าย่ำยี
จนดั่งว่าชีวิตแทบวางวาย

..บาดแผลที่มองไม่เห็น..
ยากแสนเข็ญที่จะรักษาหาย
แผลในใจ..ร้ายจริง..ยิ่งกว่าแผลกาย
ดั่งเนื้อร้าย..กัดกิน..ตราบสิ้นลม

***********************************************************

เครดิต : กิ่งไผ่...ใบหลิว
ที่มา : gotoknow.org/blog/a-kerdjumroon