เหมือนกับว่าหัวใจ..ไม่อยากเต้น
แค่การมีชีวิตอยู่...ดูเหมือนจะยากเย็น
ความรู้สึกบีบเค้น..จนกลายเป็นความเย็นชา
..ซุกอยู่ในซอกของความเศร้า..
ในมุมมืดที่ว่างเปล่า...เหว่ว้า
ไม่อยากรับรู้สิ่งใด..ที่ยังเคลื่อนไหว..มีเพียงน้ำตา
ปล่อยให้เวลา...ผ่านไปอย่างไม่ใยดี
ใครไม่เป็น...คงไม่มีวันเข้าใจ
ว่าทำไม..กับความผิดหวัง..แค่นี้
ใยต้องยอมให้ความเศร้าเข้าย่ำยี
จนดั่งว่าชีวิตแทบวางวาย
..บาดแผลที่มองไม่เห็น..
ยากแสนเข็ญที่จะรักษาหาย
แผลในใจ..ร้ายจริง..ยิ่งกว่าแผลกาย
ดั่งเนื้อร้าย..กัดกิน..ตราบสิ้นลม
***********************************************************
เครดิต : กิ่งไผ่...ใบหลิว
ที่มา : gotoknow.org/blog/a-kerdjumroon
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น